Διαβίωση | Η καλοσύνη απένατι στο πλησίον και τη φύση

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Παγκόσμια ημέρα καλοσύνης 13/11


Η δημιουργία και η εξέλιξη του κόσμου από όποια πλευρά και να την βλέπει ο καθένας μας: από θρησκευτικής προέκτασης ή από χημικές αλλεπάλληλες αντιδράσεις φυσικής θέσεως και εν συνεχεία
αυτών η εξέλιξη του πιθήκου, η προέλευση από εξωγήινους , η ιδέα τις ανυπαρξίας σαν μία προβολή όλων των πραγμάτων σε ένα καμβά που το ζωγραφίζει κάτι άπιαστο, κ.ο.κ., όποια μα όποια και να ’ναι αυτή η αντίληψη,η στάση, η θέση, η θεωρία που έχει ο καθένας από μας,
η φύση μπορεί να τα εμπεριέχει όλα και μαζί με αυτά και εμάς με τις πεποίθησεις και τις πράξεις μας.

 Η διάφορα πίστεως, αντιλήψεων και απόψεων καταλήγουν σε μια κοινή σταθερά, την μοναδικότητα μας, που έχει ως αποτέλεσμα όπως είναι αναμενόμενο τις μοναδικές μας πράξεις, μέσω των οποίων δημιουργούμε θετικά και αρνητικά αποτελέσματα για εμάς και το φυσικό περιβάλλον.

Λέγοντας ότι κάθε τι στην ύπαρξη έχει το σκοπό του, έτσι και ο κάθε άνθρωπος  αφήνει  το στίγμα του σε αυτή, αλλά και στο πιο άμεσο περιβάλλον που αντιλαμβανόμαστε, δηλαδή αυτό της δικιά μας ζωής, ο κάθε ένας μας προσθέτει "στο τραγούδι" τη δικιά του νότα, το οποίο τραγούδι αποτελεί το αναπόσπαστο αέναο κομμάτι της ύπαρξης και της εξέλιξης του ανθρώπου, το οποίο δεν ολοκληρώνετε για όσο μας επιτρέπεται. Όμως για την αρμονία της σύνθεση του, είμαστε υπεύθυνοι εμείς και για όσο ενεργούμε με μη συλλογικό τρόπο η παραφωνία θα μένει.

 Εν γένει ο αυτοσεβασμός , που εν συνέχεια μεταδίδεται έχοντας ως αντίκτυπο ιδανικούς τρόπους συμπεριφοράς στον πλησίον μας αλλά και στη μητέρα φύση, είναι κάτι το οποίο αποτελεί προπύργιο της συλλογικότητας.

Το να σεβόμαστε την μητέρα φύση είναι η επ αρχής ένδειξη τρόπου καλής συμπεριφοράς , ευγένειας και καλοσύνης του προνοητικού ανθρώπου στον πλησίον του
.
Εξ αυτού είναι απαραίτητη και η μεταλαμπάδευση για το σεβασμό απέναντι στη φύση.


Η 13η Νοεμβρίου (13/11) έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια ημέρα καλοσύνης από το παγκόσμιο κίνημα καλοσύνης. Το οποίο ιδρύθηκε το 1997 για να προωθήσει την νοοτροπία των καλών πράξεων στο συνάνθρωπο. Το έργο του κινήματος είναι η αναγνώριση της θεμελιώδους σημασίας της αγνής καλοσύνης και συνύπαρξης των ανθρώπων με τις διαφορές τους, ως βασικό μέρος της ζωής.

 Ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη μέρα λοιπόν για να είμαστε, ευγενικοί και σωστοί απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, ώστε να ‘ρθει το αντίκρισμα προς το συνάνθρωπο και με τελικό μα βασικότερο αποδέκτη τη φύση.

 Εφόσον στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι από τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και τη μητέρα φύση, ίσως μπορέσουμε να πράξουμε συλλογικά αλλά και θετικά για το πλησίον μας.

 Μία μέρα ή μια βδομάδα δεν αρκεί, σε τούτο το κόσμο ήρθαμε για να εκπέμπουμε, να πράττουμε ανιδιοτελώς, καλοσυνάτες πράξεις κάθε στιγμή της ημέρας.
Ένας τέτοιος διαμοιρασμός καλοσύνης, μπορεί να γίνει με απλούστατους τρόπους όπως:

ένα απλό χαμογελαστό καλημέρισμα στον γείτονα που αντικρίζουμε καθώς βγαίνουμε από το σπίτι μας το πρωί, που σίγουρα μας φτιάχνει και τη δική μας διάθεση, μιας και όταν το χαμόγελο εφαρμόζετε στα χείλη “ανοίγει” η καρδιά μας, λόγο της καλής διάθεσης που θέλουμε να μεταλαμπαδεύσουμε.
“Δανείζοντας” ένα βιβλίο, που τάχα από αφηρημάδα ξεχάσαμε στο τρένο της γραμμής, ούτως ώστε να πάρει την ικανοποίηση διαβάζοντας το και ένας άλλος πιθανός αναγνώστης του, αυτό επίσης είναι ένας πολύ ενδιαφέρον και εύκολος τρόπος προσφοράς.

Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας, που γίνονται δέκτες της θετικής ενέργειας που μπορούμε να μοιράσουμε, ακόμη περισσότεροι αυτή που την επιζητούν.

Μια θετική πνοή μέσα από όλο μας το είναι.

Όλα μα όλα όσα κάνουμε στη ζωή μας, αν μεταφέρονται με το σωστό τρόπο στο συνάνθρωπο που αντικρίζουμε μέσα στη μέρα μας, μπορούν να φτιάξουν τη διάθεση και τη δική μας αλλά και του πλησίον μας.

Γιατί λοιπόν να μη διαμοιράσουμε την ευγένεια και τη θετική σκέψη?

Ο καλός, συνετός και ευσυνείδητος άνθρωπος μπορεί να διατηρήσει την φύση στην πρωταρχική και μοναδική της θέση, αυτής της προσφοράς προς τον άνθρωπο. Μιας και μόνο προσφέρει ανιδιοτελώς τα πάντα, όπως τις ακτίνες του ηλίου, το χώρο να περπατάς ευχάριστα κ.ο.κ. Αρκετοί είναι αυτοί που δεν συνειδητοποιούν το ενδιαφέρον που πρέπει να δείξουν για τη φύση, αφού δεν έχουν κατανοήσει τις φθορές που τις δημιουργούμε με απλούς καθημερινούς τρόπους.

Αλλά όλη η ζωή μας και σε όλους μα όλους τους τομείς η προνοητικότητα, ο σεβασμός και η προσοχή των κινήσεων μας, έχουν αντίκτυπο σε εμάς.

Είναι ανάγκη για την εύρυθμη εξέλιξη του ανθρώπου να είναι ευγενικός προς το πλησίον του, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε ευγενικοί και με το φυσικό μας περιβάλλον, που "έχει αρχίσει" ήδη και πλημμυρίζει, πνίγει, καταστρέφει κ.τ.λ. λόγο ανθρώπινων δραστηριοτήτων, εξάλλου ποιος μπορεί να τα βάλει μαζί με τα “φυσικά φαινόμενα”
.
Η σύνεση και προνοητικότητα είναι όλα όσα μας πρέπουν και έχουμε ανάγκη.

Κανείς δε φταίει για ότι μας συμβαίνει, έχουμε βάλει το χεράκι μας και γι’ αυτό πάντα θα αναφέρω τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουμε, μήπως και τον λάβουμε πίσω.

Προσοχή όμως, γιατί η καλοσύνη επ ουδενί δε στηρίζετε στο “καθρέπτη”, αλλά υπάρχει μια υπόνοια να λειτουργήσει ακόμη και έτσι.  Το καλό το κάνουμε όχι για να μας κάνουν καλό πίσω, γιατί λέγετε “κάντο καλό και ριξ’ το στο γιαλό”.



Κάπου, κάποτε, είχε ειπωθεί το “αν φας χαστούκι γυρνά και το άλλο μάγουλο”, “ο αναμάρτητος  υμών πρώτος τον λίθο βαλέτω”  κ.ο.κ., κάποιοι παρανόησαν αυτές τις παροιμίες/γνωμικά/διδασκαλίες κ.τ.λ για δικό τους συμφέρων και κρύβονται πίσω από αυτές, πατώντας πάνω στον άνθρωπο σαν να ’ναι τσάμπουρο.
 Όλες οι γνώσεις ανά των εποχών είναι σεβάσμιες και πρέπει να “υποκλινόμαστε” σ’ αυτές, επίσης για όσα αφορούν τη φύση δεν πρέπει να τα παραγκωνίζουμε, αλλά να χρησιμοποιούμε οικολογικούς τρόπους για την “ελεύθερη” και υγιή της λειτουργία της.

Κάθε άνθρωπος με την μοναδικότητα του, αποτελεί "προϊόν" της φύσης και κρίκο στην αλυσίδα της, κάθε άνθρωπος με τη διαφορετικότητα  του, συντελεί στην εξέλιξη της υπόσταση μας και είναι χρήσιμος στην κοινωνία μας.

Όλα όσα μπορούμε και επιβάλλετε να προσφέρουμε  στη φύση και στο συνάνθρωπο μας, από ένα υγιές μυαλό, θα’πρεπε να βγαίνουν αγόγγυστα και χωρίς δεύτερη σκέψη. Μιας κ όλοι μας αποζητούμε σεβασμό. Μα πως και από πού θα τον λάβουμε αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι σε θέση να σεβαστούμε είτε καν την φύση?

Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από τις καθημερινές μας πράξεις σεβασμού, αγάπης και ενότητας και όλα αυτά υπάρχουν μόνο συμπεριφερόμαστε με καλοσύνη!

Δ.Ζ σύμβουλος ψυχικής υγείας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου